به ادامه مطلب بروید...

لطفا به ادامه مطلب بروید

لطفا به ادامه مطلب بروید

لطفا به ادامه مطلب بروید

روایتی جالب و خواندی از یک نوجوان بسیجی

*لطفا به ادامه مطلب بروید*

لطفا به ادامه مطلب بروید

پدر و مادر شهید ذوالعلی از وسایل شخصی شهید که در روز حادثه همراه او بوده می‌گویند. آخرین ابیاتی را که او با خط خود نوشته و به همراه داشته هم اکنون به عنوان یکی از ارزشمند‌ترین یادگارهای به جا مانده از این شهید نزد خانواده‌اش قرار گرفته است.

سر قبر نشسته بودم …

رگ هایش پاره شده بود و ...

های!
خانمی که از یه مرد! داری عکس میگیری
نگاه کن
به زمین
روی خون فرزندش ایستاده ای...

پدر من شهید شد تا فعالیت های هسته ای کشورم متوقف نشه اما حالا...

یادش بخیر

پسرت که به دنیا آمد

تمام محله را شیرینی دادی ...

الو الو کربلا

حتما بخونید

تا پرچم حسین روی بام خانه هاست ...

با دیدن تصاویر شهدا،به يك عكس خيره شد و ناگهان فرياد زد كه این «هادی» من است.

من با دستان خودم این کلاه را برایش بافتم.

گنده لات تهران بود و توی مشروب فروشی کار می کرد
هیکل بزرگی داشت و همه ازش حساب می بردند ...

آقا سید بلند شو. تو را به خدا بلند شو. برای چند لحظه هم که شده، فکه را رها کن و مهمان ما شودوباره پشت میز تدوینت بنشین و روایت کن اما این بار نه سراغ بچه های جنگ برو و نه از محرومیت بشاگرد و بلوچستان بگو...

رفت کنار پدرش نشست.پدرش روی تخت دراز کشیده بودو با دستگاه اکسیژن
نفس میکشید! او نفسش را در راه اعتقادش داده بود…
دخترک خوب میدانست که نگاه به پدرش عبادت است…پدر سرفه میکرد و اشک
چشمان دختر بر روی گونه اش می غلتید…
قلمش را برداشت و نوشت:

به نام خدای یکتا،

سرفه های آدم دلشکسته، صدای خرده شیشه میدهد… (پایان)

امروز او هم به مدرسه رفت...